Je bent mijn held

Foto: Ylanite Koppens via Pexels

Als de bel gaat begint Boef te blaffen.

‘Ho maar, jochie. Ik denk dat dat Michael is,’ giechelt Eline.

‘Oeh, daar zul je je vriendje hebben,’ joelt haar beste vriendin Amber. ‘Doe jij maar open, want ik ben met de toastjes bezig.’

Eline opent de voordeur van Ambers’ huis, die meteen verder wordt opengeduwd. ‘Hoi, Michael …’ begint ze, maar hij stormt naar binnen.

‘Sorry dat ik laat ben, maar het was druk op mijn werk.’ Hij geeft haar snel een kus.

‘Dat geeft niet. Ik was even bang dat je niet durfde te komen, maar ben blij dat je er bent,’ lacht Eline. Ze voelt kriebels in haar buik zodra ze hem ziet, want hij is lief, blond en heeft kuiltjes in zijn wangen. 

MIchael lacht flauwtjes en hangt zijn jas op. Als hij zich omdraait slaat ze haar armen om zijn middel en zoent hem. Hij is van haar, juicht het in haar. Ze neemt hem mee naar de kleine woonkamer van Amber en stelt de drie gasten voor die op de donkergrijze banken hangen. Daarna begroeten ze Amber in de keuken.

‘Oh, Eline wil je deze toastjes meenemen naar de woonkamer? Je bent een engel.’

Ze duwt Michael een schaal chips in zijn handen en draagt zelf twee flessen wijn en een glas water.

‘Jij drinkt vanavond toch geen water, op je eigen feestje?’ vraagt Eline.

‘Toch wel, ik kan opgeroepen worden. Ik werk bij de politie.’ Dat laatste zegt ze tegen Michael. Die verslikt zich bijna in een slok wijn die Eline aan hem heeft gegeven.

‘Oh, sorry,’ zegt hij, ‘dat had ik niet verwacht.’

‘Nee, dat zeggen wel meer mensen, vooral mannen,’ lacht Amber.

Boef gromt. Hij ligt aan de voeten van Eline met zijn kop op zijn poten. Hij houdt Michael nauwlettend in de gaten.

‘Hij vindt je leuk,’ zegt een van de gasten.

‘Nou, meestal doet hij niet zo.’

‘Dat zeggen alle hondeneigenaren. “Hij doet niets, hoor,” zeggen ze en dan bijt dat beest.’

‘Maar Boef niet!’ protesteert Eline lachend.

‘Wat doe jij voor werk?’ vraagt een van de bankhangers aan Michael.

‘Ik zit in de computer-business.’

Eline merkt dat hij liever niet over zijn werk wil praten. Vlugt zegt ze: ‘Kun je die leuke mop van vorige week nog eens vertellen, Michael? Toe, doe het voor mij,’ vult ze aan als hij aarzelt.

‘Nou, oké, voor jou dan. Hier komt ‘ie. ‘Vannacht was er een inbreker in ons huis,’ vertelt Rick aan Loes. ‘Oh nee, wat deed hij?’ vraagt Loes. ‘Hij zocht naar geld.’ ‘En wat heb jij toen gedaan?’ Rick: ‘Ik heb hem geholpen met zoeken.”’

Het is even stil en dan giert iedereen het uit van het lachen.

Abrupt wordt het verstoord door een geluid.

‘Oh, dat is voor mij.’ Amber checkt de melding. ‘Ja, jongens, ik word weggeroepen van mijn eigen feestje, jammer. Nu ben jij gastvrouw, Eline.’ Snel gaat ze ervandoor.

‘Nou, ik lust nog wel een glas.’ Michael pakt de fles wijn en schenkt in. ‘Iemand anders nog?’ vraagt hij, maar de anderen hebben nog genoeg.

Een van de gasten zet een playlist aan met dansmuziek en hij en zijn vriendin beginnen te dansen.

‘Wil jij ook dansen?’ fluistert Eline, maar Michael legt zijn hand om haar schouders en schudt zijn hoofd. Ze worden opgeschrikt door een ringtone. ‘Dat is mijn mobiel.’ Eline pakt het toestel uit haar kontzak. ‘Ik moet deze even nemen.’ Ze loopt ermee naar de keuken. ‘Amber, ben jij dat?’

‘Ja, ik ben het. Luister goed. Doe direct de voor- en achterdeur op slot, voor de veiligheid. Wij zijn onderweg naar mijn huis. Tot dan moet je niets laten merken, serieus.’

‘Wat? Maar hoezo?’

‘Eerder deze avond is er een inbraak gepleegd. De dader is nu bij mij thuis. Daarom kwam Michael natuurlijk later.’

‘Hè? Hoeze Michael?

‘Hij voldoet aan de beschrijving.’

‘Nee toch?’ fluistert ze nog. Snel draait ze de keukendeur op slot en hoort geritsel achter zich. Ze wil zich omdraaien, maar voelt iets hards in haar rug.

‘Sstt, niets zeggen. Doe wat ik zeg.’ Het is Michael.

Shit, nu kan ze de voordeur niet op slot doen. Ze staat doodstil en voelt haar hart kloppen in haar keel. Hoe kan het dat hij zo reageert? Ze heeft hem als een heel andere man leren kennen. ‘Michael,’ fluistert ze zachtjes.

De pootjes van Boef tikken op het laminaat. Komt hij haar redden, haar dappere Jack Russel? Hij gromt en bijt in een onderbeen van Michael.

‘Au, rothond! Houd daarmee op!’ Michael schudt met zijn been waardoor Boef grommend op de grond valt. Michael richt zijn pistool op hem. ‘Ik maak je af, beest.’ Boef gromt opnieuw en dan klinkt een schot. Het dreunt in Eline’s oren.

‘Neeh!,’ schreeuwt ze als ze Boef op de grond ziet vallen, kermend van pijn. Is hij dood?

‘Laat dat wapen vallen!’ klinkt een mannenstem achter hen. Een agent loopt uit de hal met getrokken pistool en Amber achter zich. Eline is nog nooit zo blij geweest.

‘Nee, ik heb haar gegijzeld en schiet als het moet.’ Michael trekt Eline naar zich toe en houdt het pistool tegen haar hoofd. ‘Dan kost dat haar leven.’

Eline’s adem stokt. Is dit echt de Michael waar ze verliefd op is? Heeft ze zich zo vergist?

‘Opschieten, laat haar los.’ Ambers’ stem klinkt koud. Ze gebaart met haar pistool alsof ze hem dwingt.

Eindelijk laat Michael zijn wapen zakken. Het valt met een doffe bons op de keukenvloer. Zodra zijn arm haar loslaat, stapt ze meteen opzij. Ze is veilig, gelukkig.

De agent arresteert Michael en klikt de handboeien vast.

Amber klinkt bezorgd. ‘Gaat het een beetje, meis? Wat zul je geschrokken zijn.’

‘Meer teleurgesteld. Hij leek zo perfect.’

‘Niemand is perfect, dat weet je toch.’

Boef komt een beetje strompelend naar haar toe en drukt zijn kop tegen haar been. Ze knielt neer en knuffelt hem.

‘Jij bent mijn grote held, Boef,’ fluistert ze in zijn vacht. 

‘En ik dan?’

Eline lacht naar Amber. ‘Jij bent nummer twee.’